Akademia polskiego filmu

„Słownik filmu”, red. Rafał Syska, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2010

Pastisz filmowy

Krzysztof Loska

Pastisz filmowy - stylizacja, naśladownictwo oryginalnego stylu, przy równoczesnym wyolbrzymieniu charakterystycznych jego cech; w przeciwieństwie do parodii brak w nim intencji prześmiewczej, opiera się na intertekstualnej grze z widzem, wymaga kompetencji, jest jednym z wyróżników estetyki postmodernistycznej, wskazuje na kres innowacyjności. Na gruncie refleksji teoretycznofilmowej koncepcję pastiszu przedstawił Fredric Jameson, zwracając uwagę na współczesne utworu odwołujące do poetyki filmu czarnego: Żar ciała (1981) L. Kasdana, Śmiertelnie proste (1983) i Ścieżka strachu (1990) braci Coen. Spośród twórców posługujących się tą odmianą stylizacji na szczególne uznanie zasługują S. Leone (Dobry, zły, brzydki, Dawno temu w Ameryce) oraz B. De Palma (Świadek mimo woli, Nietykalni).

K.L.

Wróć do poprzedniej strony